யார் யாரோ கூடிநின்று
விரலில் தொட்டு
புகட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
இறுதி பால்.
அவளது
துவண்ட மார்பிலிருந்து பிழிந்த
ஒரேயொரு சொட்டுக்காக வேண்டி
இழுத்துக் கொண்டிருக்கிறது இன்னும்.
பெண்
உணர்த்திய
முதல் சுவை அது
இறுதிச் சுவையும் அதுவாகவே
இருக்க ஆவன செய்து
ஆனந்தமாக
ஆவியாக விடுங்கள் என்னுயிரை!
ம்ம்ம்
ReplyDeleteசான்சே இல்ல நண்பா
அற்புதான ஆழமான கவிதை
வரிகளை இதழ்கள்
வாசிக்க சிலிர்த்து எழுந்தது
ரோமங்கள்
பெண்பால் கொண்ட அன்பால் தவிக்கும் ஆண்பால்.
ReplyDeleteஅப்பால் இருந்தும் துடிப்பால் மாந்தும் உயிர்ப்பால்.
மனம் நிறைக்கும் கனம். பாராட்டுகள் சத்ரியன்.
ஒரு காவியத்தையே கவிதையில் சொல்லிவிட்டீர்கள் !!
ReplyDeleteஅற்ப்புதமான வரிகள் மீண்டும் மீண்டும் வாசித்தேன் .
ReplyDeleteமுதல் சுவையை முடிவு சுவையாக்கியக் கவிதை!
ReplyDeleteஉயிர் உருகி போச்சி போங்க.
ReplyDeleteவார்த்தைகளில் கலங்கி நிற்கிறேன்.அன்பைச் சொல்ல இனி ஏதும் இல்லை !
ReplyDeleteஉணர்வுகள் உள்ளே தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின சத்ரியன். அன்பின் உச்சத்தை அருமையாய் சொல்லியிருக்கிறீர்கள் கவிதையாய்!
ReplyDeleteபெண்
ReplyDeleteஉணர்த்திய
முதல் சுவை அது
இறுதிச் சுவையும் அதுவாகவே\\\\\\\\\\
இவ்வரிகளின்......
பொருள்ஆழம் பொதிந்து, மறைந்து
அழகுகாட்டுவது அருமை
பெண்
ReplyDeleteஉணர்த்திய
முதல் சுவை அது
இறுதிச் சுவையும் அதுவாகவே
இருக்க ஆவன செய்து//அற்ப்புதமான வரிகள்
"ஒருசொட்டு உயிர்" நெஞ்சைத்தொட்டு நிற்கின்றது.
ReplyDeleteஇப்ப புரியுது அண்ணே ..
ReplyDeleteநானூறு பக்கம் எழுதினாலும் சொல்ல முடியாத ஒரு புனித உணர்வை மிக எளிமையாய்
வலிமையாய் கூறி விட்டிர்கள் .. பெருமை .. என் நன்றிகள்
இப்படி ஒரு படைப்பாவது எழுதவேண்டும்
ReplyDeleteஎன்கிற ஆவல் மேலோங்குகிறது
மனம் கவர்ந்த பதிவு.அருமை
mm nalla irukke
ReplyDelete